Ακέραιο με υπολείμματα ερυθρού χρώματος στην επιφάνεια. Βρέθηκε το 1994 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο εγκαίνιο Μ 19 της οικίας Ω. Από το ίδιο εγκαίνιο προέρχεται και το πώμα πυξίδας Μ 4487.

Στην κορυφή του στενότερου άκρου ανοίγεται μικρός τόρμος, ο οποίος συνήθως ερμηνεύεται ως υποδοχή μεταλλικού στελέχους για τη στερέωση του αυγού σε κάποια επιφάνεια ή για την ανάρτησή του. Οι αρχαιομετρικές αναλύσεις έδειξαν την ύπαρξη ζωγραφιστής διακόσμησης σε μπλε και κόκκινο χρώμα, που αναπτυσσόταν σε δύο ζώνες: μία φαρδιά κάτω, έως τη μέση του αυγού, και μία πιο στενή στο πάνω μέρος.

Το αυγό στην αρχαιότητα ήταν σύμβολο γονιμότητας, αναγέννησης, ανάστασης και συνέχισης της ζωής μετά τον θάνατο. Πραγματικά αυγά, αλλά και τα πήλινα ή λίθινα ομοιώματά τους, τα τοποθετούσαν ως κτερίσματα σε τάφους, κυρίως παιδιών και γυναικών, τα αφιέρωναν σε ιερά ή τα κατέθεταν σε εγκαίνια ιδιωτικών χώρων.