Αντίγραφο συμπλέγματος γυναικείων μορφών, που συνήθως ταυτίζονται με τη Διώνη και την κόρη της Αφροδίτη, αν και ορισμένοι μελετητές αναγνωρίζουν τις προσωποποιήσεις της Γης (Γαίας) και της Θάλασσας. Τα πρωτότυπα γλυπτά βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου μετά την αρπαγή τους από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin, ο οποίος το 1801-1804, όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή, απέσπασε από το αέτωμα τα περισσότερα από τα γλυπτά που βρήκε εκεί.

Οι μορφές έχουν λαξευτεί στο ίδιο κομμάτι μαρμάρου. Η Διώνη, στα αριστερά, κάθεται σε βράχο στρέφοντας την πλάτη της προς το κέντρο του αετώματος όπου εκτυλισσόταν η σκηνή της γέννησης της Αθηνάς. Φορά χιτώνα με κοντά μανίκια που συγκρατείται με κουμπιά στους βραχίονες. Με το δεξί χέρι θα αγκάλιαζε την Αφροδίτη, η οποία ξαπλωμένη νωχελικά πάνω στον ίδιο βράχο, ακουμπά στα γόνατα της μητέρας της. Ο χιτώνας της Αφροδίτης κολλάει πάνω στο σώμα της σχηματίζοντας πλούσιες πτυχές, ενώ το πάνω μέρος του γλιστρά αφήνοντας τον ώμο της γυμνό. Μία μικρή οπή στον δεξιό καρπό της θα χρησίμευε για τη στερέωση χάλκινου βραχιολιού. Τα κεφάλια των μορφών καθώς και τα άκρα των χεριών και των ποδιών λείπουν.

Τα δύο αετώματα του Παρθενώνα διακοσμούνται με 50 περίπου αγάλματα υπερφυσικού μεγέθους. Τα γλυπτά, τέλεια δουλεμένα και στις πίσω αθέατες πλευρές, συνθέτουν σκηνές από τους μύθους της θεάς Αθηνάς. Στο ανατολικό αέτωμα εικονίζεται η θαυματουργή γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του πατέρα της Δία. Τη σκηνή, που διαδραματίζεται στον Όλυμπο, παρακολουθούν οι υπόλοιποι θεοί όρθιοι, καθιστοί ή μισοξαπλωμένοι. Τις δύο γωνίες του αετώματος γεμίζουν το άρμα του Ήλιου που αναδύεται από τη θάλασσα και της Σελήνης που βυθίζεται, προσδιορίζοντας έτσι τη γέννηση της θεάς την αυγή. Το κέντρο της σκηνής καταλάμβαναν τα αγάλματα του Δία και της Αθηνάς. Εξαιτίας των περιπετειών που γνώρισε το μνημείο στους αιώνες που ακολούθησαν, πολλά γλυπτά έχουν χαθεί, άλλα σώζονται ακρωτηριασμένα και άλλα σε μικρά θραύσματα.