Αντίγραφο νεαρής αντρικής μορφής, που συνήθως ταυτίζεται με τον Διόνυσο, αν και ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι πρόκειται για τον Ηρακλή ή τον Θησέα. Το πρωτότυπο γλυπτό βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου μετά την αρπαγή του από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin, ο οποίος το 1801-1804, όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή, απέσπασε από το αέτωμα τα περισσότερα από τα γλυπτά που βρήκε εκεί.

Ο Διόνυσος εικονίζεται γυμνός, γερμένος χαλαρά πάνω σε βράχο. Στηρίζεται στον αριστερό αγκώνα του, έχοντας την πλάτη στραμμένη στο κέντρο του αετώματος, όπου εκτυλισσόταν η σκηνή της γέννησης της Αθηνάς. Κάθεται πάνω στο απλωμένο ιμάτιό του, κάτω από το οποίο διακρίνεται δορά ζώου. Στο δεξί λυγισμένο χέρι του ίσως κρατούσε κάνθαρο ή κύλικα. Το δεξί πόδι του θεού, κατασκευασμένο από χωριστό κομμάτι μαρμάρου, συνδεόταν με το υπόλοιπο σώμα με μεταλλικό σύνδεσμο, ενώ μια μικρή οπή στον αριστερό αστράγαλο θα χρησίμευε για την ένθεση χάλκινου εξαρτήματος, ίσως κοσμήματος. Τα άκρα των χεριών και των ποδιών λείπουν, αλλά είναι η μοναδική μορφή του αετώματος που διατηρεί ανέπαφο το κεφάλι. Τα μαλλιά είναι μαζεμένα σε δύο πλεξίδες που διασταυρώνονται στον αυχένα και τυλίγονται προς τα μπρος.

Τα δύο αετώματα του Παρθενώνα διακοσμούνται με 50 περίπου αγάλματα υπερφυσικού μεγέθους. Τα γλυπτά, τέλεια δουλεμένα και στις πίσω αθέατες πλευρές, συνθέτουν σκηνές από τους μύθους της θεάς Αθηνάς. Στο ανατολικό αέτωμα εικονίζεται η θαυματουργή γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του πατέρα της Δία. Τη σκηνή, που διαδραματίζεται στον Όλυμπο, παρακολουθούν οι υπόλοιποι θεοί όρθιοι, καθιστοί ή μισοξαπλωμένοι. Τις δύο γωνίες του αετώματος γεμίζουν το άρμα του Ήλιου που αναδύεται από τη θάλασσα και της Σελήνης που βυθίζεται, προσδιορίζοντας έτσι τη γέννηση της θεάς την αυγή. Το κέντρο της σκηνής καταλάμβαναν τα αγάλματα του Δία και της Αθηνάς. Εξαιτίας των περιπετειών που γνώρισε το μνημείο στους αιώνες που ακολούθησαν, πολλά γλυπτά έχουν χαθεί, άλλα σώζονται ακρωτηριασμένα και άλλα σε μικρά θραύσματα.