Βρέθηκε στην Ακρόπολη. Έχει κυκλικό σχήμα και η εξωτερική του επιφάνεια είναι διακοσμημένη με ανάγλυφα, εναλλασσόμενα κεφάλια γυναικών, κριών και αιγών. Στην πάνω επιφάνεια ανοίγεται μεγάλη οπή πλήρωσης και στην περιφέρεια διαμορφώνονται τέσσερις μυκτήρες, στην κορυφή των κεφαλιών των ζώων. Ο καμπύλος πυθμένας του λυχναριού, τα κατάλοιπα οξειδωμένου σιδήρου που έχουν λεκιάσει και διαβρώσει το μάρμαρο, καθώς και οι μικρές, αβαθείς οπές στο πάνω μέρος των γυναικείων κεφαλιών δείχνουν πως ο λύχνος θα ήταν κρεμασμένος από ψηλά, με τη βοήθεια σιδερένιου συστήματος ανάρτησης.

Στο τριγωνικό πρόσωπο των γυναικείων μορφών, στο επίπεδο κρανίο και στα κυματιστά μαλλιά που μοιάζουν με περούκα (οροφωτή φενάκη), αναγνωρίζονται τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά της λεγόμενης «δαιδαλικής» τεχνοτροπίας, η οποία άνθισε στον ελλαδικό χώρο από το δεύτερο μισό του 7ου αι. π.Χ. Η ονομασία οφείλεται στον μυθικό Δαίδαλο που σύμφωνα με την αρχαία παράδοση υπήρξε σπουδαίος αρχιτέκτονας και γλύπτης, θεμελιωτής της μνημειακής γλυπτικής.