Τμήμα καθιστής γυναικείας μορφής που συνήθως αποδίδεται στη ζωφόρο της βόρειας πρόστασης του Ερεχθείου. Η γυναίκα φορά χιτώνα με μανίκια και από πάνω ιμάτιο, το οποίο τυλίγεται γύρω από τους ώμους και την πλάτη και καλύπτει τα πόδια. Έχει το δεξί χέρι λυγισμένο στον αγκώνα και το ακουμπά στην κοιλιά, συγκρατώντας τις πτυχές του ιματίου.

Η μορφή, όπως και άλλες της ζωφόρου, έχει ερμηνευτεί ως θεατής που παρακολουθεί μυθολογικά επεισόδια ή ως ηρωίδα που συνδέεται με το μυθικό παρελθόν της Αθήνας. Εξαιτίας ορισμένων τεχνικών λεπτομερειών καθώς και της χρήσης διαφορετικού είδους μαρμάρου, το συγκεκριμένο γλυπτό θεωρείται μεταγενέστερο έργο, που προστέθηκε στη ζωφόρο σε κάποια επισκευή του Ερεχθείου, πιθανώς μετά την καταστροφή μέρους του, τον 1ο αι. π.Χ. Υπάρχει ωστόσο και η άποψη ότι προέρχεται από τη ζωφόρο της νότιας πλευράς του ναού και ότι προστέθηκε μετά από βλάβη που υπέστη η πλευρά αυτή τον 4ο αι. π.Χ.

Η ζωφόρος του Ερεχθείου περιέτρεχε το πάνω μέρος των τοίχων του οικοδομήματος, του σηκού, καθώς και της βόρειας πρόστασης. Ήταν διακοσμημένη με μορφές θεών, ηρώων και θνητών αλλά οι μορφές της βόρειας πρόστασης ήταν λίγο μεγαλύτερες από αυτές των άλλων πλευρών. Οι μορφές ήταν δουλεμένες σε όλες τις πλευρές εκτός από την πίσω, λαξευμένες σε λευκό μάρμαρο Πάρου και στερεωμένες με μεταλλικούς συνδέσμους πάνω σε πλάκες από γκρίζο λίθο Ελευσίνας. Εξαιτίας της αποσπασματικής διατήρησης των μορφών το θέμα της ζωφόρου παραμένει δυσνόητο. Πιθανότατα πρόκειται για σκηνές σχετικές με τους μύθους και τις λατρείες στο Ερέχθειο και ειδικότερα με τον Εριχθόνιο. Για τα ονόματα κάποιων καλλιτεχνών που λάξευσαν τις μορφές και την αμοιβή τους, μας πληροφορεί η επιγραφή Ακρ. 6667 δ.