Συγκολλημένο στήριγμα φιτιλιού. Βρέθηκε το 1999 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε διαταραγμένο στρώμα της Μεσοβυζαντινής εγκατάστασης, στην περιοχή του προγενέστερου κτηρίου Ζ.

Πρόκειται για μεταλλικό έλασμα σε σχήμα Υ για τη συγκράτηση του φιτιλιού σε καντήλα. Αποτελείται από έναν στενό, κοίλο κύλινδρο και από δύο λεπτές λωρίδες που ξεκινούν από το πάνω μέρος του. Μέσα στον κύλινδρο σταθεροποιούσαν την άκρη του φιτιλιού και τα άκρα των λωρίδων που λύγιζαν, τα προσάρμοζαν στο χείλος της καντήλας. Έτσι το φιτίλι έμενε όρθιο στο κέντρο του σκεύους και δεν βυθιζόταν στο λάδι.

Οι γυάλινες καντήλες γνώρισαν μεγάλη διάδοση μετά τον 5ο αι. μ.Χ., παράλληλα όμως τα ευαίσθητα και εύθραυστα τοιχώματά τους κατέστησαν απαραίτητη για τη λειτουργία τους την ύπαρξη τέτοιων στηριγμάτων. Η φλόγα του φιτιλιού έπρεπε να κρατιέται σε απόσταση ώστε να διασφαλίζεται η ακεραιότητα του γυάλινου φωτιστικού σκεύους.