Βρέθηκε το 2006 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε φρεάτιο αγωγού του Κεντρικού λουτρού (φάση 4ου-5ου αι. μ.Χ.). Είναι σπασμένη στο κάτω μέρος και συγκολλημένη από δύο τμήματα. Έχει στιλβωμένη επιφάνεια, στέλεχος που λεπταίνει προς τα κάτω και κωνική κεφαλή με δύο μάτια, ένα μικρό στρογγυλό και ένα μεγαλύτερο οκτώσχημο.

Οι βελόνες στην αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στο ράψιμο, την επιδιόρθωση, το πλέξιμο και το κέντημα ρούχων και υφασμάτων. Η διάκριση του είδους της βελόνας που ήταν κατάλληλη για κάθε εργασία βασίζεται κυρίως στο σχήμα του ματιού. Οι βελόνες με περισσότερα από ένα μάτια θεωρείται ότι προορίζονταν για το κέντημα ακριβών υφασμάτων με δύο ή τρεις διαφορετικές κλωστές και για το πλέξιμο μάλλινων ελαστικών ενδυμάτων, όπως κάλτσες.