Ακέραιο λυχνάρι με ιθυφαλλική μορφή. Βρέθηκε το 2010 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στην οικία Η.

Παριστάνει μορφή αφρικανού άνδρα με πολύ έντονα χαρακτηριστικά, ο οποίος κάθεται πάνω στον υπερμεγέθη φαλλό του. Τα γόνατα είναι λυγισμένα, ενώ τα χέρια, όπως και το κεφάλι που γέρνει μπροστά, ακουμπούν τον φαλλό, που αποτελεί και τον μυκτήρα του λυχναριού.

Στην αρχαιότητα πίστευαν πως τέτοιες αλλόκοτες και παράδοξες (grotesque) μορφές με παραμορφωμένα πρόσωπα και σώματα μπορούσαν να απομακρύνουν το κακό μάτι. Η μεγάλη τους ασχήμια ήταν ικανή να συγκεντρώσει την κακία του κακόβολου ατόμου ή η παράξενη εικόνα τους προκαλούσε το γέλιο, διώχνοντας μακριά τις σκοτεινές δυνάμεις. Ο φαλλός, που ξεχωρίζει και αυτός πολύ έντονα, ήταν το ισχυρότερο φυλακτό απέναντι στον φθόνο και τη βασκανία. Οι οπές στο πάνω μέρος του σκεύους χρησίμευαν στην ανάρτησή του σε κάποιο εμφανές σημείο ώστε να αποδυναμώνει το κακό και να προστατεύει τους ανθρώπους που το είχαν στην κατοχή τους, από τους ζηλόφθονους.