Σχεδόν ακέραιος τριποδίσκος. Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε κατεστραμμένο κτήριο της Μεσοβυζαντινής εγκατάστασης, στη συμβολή της οδού ΝΜΑ I και της οδού ΜΕΤΡΟ IV.

Οι τριποδίσκοι ήταν μικρά πήλινα αντικείμενα σε σχήμα αστεριού με τρία ποδαράκια που τοποθετούνταν μέσα σε κεραμικούς κλιβάνους. Πρώτη φορά συναντώνται στην Κίνα τον 3ο αιώνα μ.Χ., η χρήση τους όμως, στη Βυζαντινή αυτοκρατορία διαδόθηκε πολύ αργότερα, κυρίως κατά τον 13ο αι. μ.Χ. για την παραγωγή της εφυαλωμένης κεραμικής. Οι τριποδίσκοι επέτρεψαν στους κεραμείς να στοιβάζουν τα εφυαλωμένα αγγεία μέσα στο καμίνι σε κατακόρυφες στήλες, χωρίς να φοβούνται πως θα κολλήσουν μεταξύ τους στη διάρκεια του ψησίματος. Η στοίβαξη των αγγείων γινόταν ανάποδα, με τα χείλη προς τα κάτω και τη βάση προς τα πάνω. Η τεχνική αυτή, βοήθησε στην εξοικονόμηση χώρου μέσα στον κλίβανο και οδήγησε στη μαζικότερη παραγωγή των αγγείων.

Ο συγκεκριμένος τριποδίσκος έχει στην επιφάνειά του ίχνη πρασινωπής εφυάλωσης προφανώς από το αγγείο το οποίο στήριζε κατά το ψήσιμο, ενώ και οι απολήξεις του που δεν σώζονται, πιθανότατα κόλλησαν στον πυθμένα του αγγείου.