Χύτρα, συγκολλημένη από πολλά θραύσματα και συμπληρωμένη. Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στη δεξαμενή ΝΜΑ III της οικίας Λ.

Έχει στρογγυλεμένο πυθμένα και σώμα με τοιχώματα που συγκλίνουν προς τα πάνω, ενώ το χείλος στρέφεται προς τα έξω. Η κάθετη, στριφτή λαβή ξεκινά από τον ώμο του αγγείου και καταλήγει στο χείλος. Η επιφάνεια είναι καπνισμένη από την επαφή του σκεύους με τη φωτιά.

Οι χύτρες αυτού του τύπου πιθανότατα δεν προορίζονταν για το βράσιμο του φαγητού, αλλά για το ζέσταμα του νερού, που θα χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι στο λουτρό τους.