Βρέθηκε το 2000 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στη δεξαμενή ΝΜΑ III της οικίας Λ. Είναι συγκολλημένη από πολλά θραύσματα και συμπληρωμένη.

Πρόκειται για στενόμακρο σκεύος με επίπεδη βάση, κυλινδρικό σώμα με τοιχώματα που διευρύνονται προς τα πάνω και παχύ χείλος, που στρέφεται προς τα έξω και κάτω. Στο εσωτερικό του υπάρχουν οριζόντιες, κάθετες και λοξές εγχαράξεις.

Οι πήλινες κυψέλες ήταν τεχνητές κατασκευές για τη διαμονή των μελισσών με σκοπό την εκμετάλλευση των προϊόντων τους, όπως του μελιού και του κεριού. Οι χαρακιές στο εσωτερικό τους υποβοηθούσαν τις μέλισσες να προσκολλήσουν την κηρήθρα, την πλάκα από κερί στην οποία αποθήκευαν το μέλι. Οι περισσότερες κυψέλες, όπως η συγκεκριμένη, ανήκαν στον οριζόντιο τύπο, δηλαδή μπορούσαν να τοποθετηθούν σε οριζόντια θέση, συχνά η μία πάνω στην άλλη, με τα στόμια μπροστά. Τα στόμια έκλειναν με πήλινα πώματα σε μορφή επίπεδου δίσκου, τα οποία κάποτε είχαν διαμπερείς οπές είτε για τη στερέωση πρόσθετης λαβής είτε ως άνοιγμα εισόδου των μελισσών.

Παρότι η παρουσία κυψελών σε αστικό περιβάλλον θα μπορούσε να σημαίνει ότι χρησιμοποιήθηκαν για διαφορετικό σκοπό, εντούτοις φαίνεται πολύ πιθανόν μία οικογένεια να διατηρούσε στο σπίτι μερικές κυψέλες για να εξασφαλίζει το δικό της μέλι, το κύριο, και αρκετά ακριβό, γλυκαντικό της αρχαιότητας.