Τμήμα αγγείου, διακοσμημένου με τη μελανόμορφη τεχνική. Βρέθηκε το 1995 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 37 σε θραύσματα και συγκολλήθηκε.

Προέρχεται από μεγάλο αγγείο που σχετίζεται με το γαμήλιο τυπικό, πιθανότατα γαμικό λέβητα. Το μεγαλύτερο και περισσότερο ευανάγνωστο κομμάτι εκτίθεται, ενώ τα υπόλοιπα διάσπαρτα θραύσματα του αγγείου φυλάσσονται στις αποθήκες του Μουσείου.

Στη σωζόμενη επιφάνεια εικονίζεται φτερωτή γυναικεία μορφή με μεγάλα καμπυλωτά φτερά στην πλάτη. Έχει κυματιστά μαλλιά, δεμένα ψηλά σε κότσο και γύρω από το κεφάλι τυλιγμένη ταινία. Στα αυτιά φορά μεγάλα στρογγυλά σκουλαρίκια και στο σώμα χιτώνα που συγκρατείται στον ώμο με πόρπες, σχηματίζοντας μανίκια που πέφτουν έως τους αγκώνες. Η μορφή παριστάνεται να τρέχει στη στάση του «εν γούνασι δρόμου», δηλαδή με το κεφάλι και τον κορμό αποδοσμένα μετωπικά και τα πόδια πλάγια, με λυγισμένα τα γόνατα. Στα δεξιά στέκεται μία δεύτερη γυναικεία μορφή με στραμμένη την πλάτη, προς την κεντρική μορφή, η οποία φορά, επίσης χιτώνα και ταινία στα μαλλιά, ενώ στο κεφάλι φαίνεται να στηρίζει αντικείμενο. Στα υπόλοιπα θραύσματα που βρίσκονται στην αποθήκη του Μουσείου, διακρίνονται οι ενδρομίδες του θεού Ερμή, μικρό μέρος άρματος και γυναικείων μορφών με κάποιο αντικείμενο στην κορυφή του κεφαλιού.

Πρόκειται για γαμήλια σκηνή όπου οι γυναίκες κουβαλούν σε δίσκους τα δώρα που θα προσφέρουν στη νύφη. Ο Ερμής στέκεται δίπλα στο άρμα ως νυμφαγωγός και η εικονιζόμενη φτερωτή μορφή είναι η θεά Ίριδα ή Νίκη, η οποία ενδεχομένως υποδηλώνει τη θεϊκή μεσολάβηση και τη θεϊκή προστασία στον επικείμενο γάμο, αλλά και το «πέταγμα» της νύφης στη νέα της ζωή.