Αγαλμάτιο που παριστάνει τον Ηρακλή, αποκατεστημένο από δύο τμήματα, το κεφάλι και το σώμα, τα οποία δεν συγκολλούνται. Λείπουν το μεγαλύτερο μέρος από τα χέρια, τα άκρα των ποδιών και το άνω τμήμα του κορμού. Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 54.

Ο θεός φορά κοντό χιτώνα και είναι ολόκληρος τυλιγμένος με λεοντή, η οποία αφήνει ακάλυπτα μόνο τα πόδια. Στηρίζει το βάρος του στο αριστερό τεντωμένο πόδι και έχει άνετο, ελαφρώς λυγισμένο, το δεξί. Το αριστερό χέρι είναι κατεβασμένο χαλαρά στο πλάι και τοποθετημένο ελαφρώς προς τα εμπρός. Με αυτό θα κρατούσε το ρόπαλό του, που πιθανώς ακουμπούσε στον αριστερό ώμο. Το δεξί χέρι είναι λυγισμένο μπροστά στο στήθος, μέσα στη λεοντή.

Το πρόσωπο του θεού είναι αγένειο, νεανικό. Πλαισιώνεται από κοντά κυματιστά μαλλιά που σχηματίζουν στο μέτωπο αναστολή. Τα μάτια είναι κατασκευασμένα από άργυρο, ενώ η, χαμένη σήμερα, ίριδα των ματιών ήταν ένθετη, κατασκευασμένη από άλλο υλικό.

Το αγαλμάτιο απηχεί τον αγαλματικό τύπο του Ηρακλή, έτσι όπως εμφανίζεται σε ορισμένα παραδείγματα των αυτοκρατορικών χρόνων , τα οποία θα πρέπει να αποδίδουν έναν πρωιμότερο τύπο των ύστερων κλασικών ή πρώιμων ελληνιστικών χρόνων. Βρέθηκε μαζί με άλλα χάλκινα αγαλμάτια και χάλκινα και ελεφαντοστέινα ειδώλια, τα οποία πιθανότατα ήταν τοποθετημένα στο οικιακό ιερό της κατοικίας στην οποία ανήκε το πηγάδι.