Προέρχεται από τον κυλινδρικό λαιμό τριφυλλόστομης οινοχόης. Βρέθηκε το 1999 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στον αποθέτη ΝΜΑ 10.

Στην επιφάνεια του λαιμού υπάρχει μέσα σε μετόπη παράσταση ελαφιού που βόσκει, η οποία πλαισιώνεται από οριζόντιες και κάθετες μαύρες γραμμές.

Το ελάφι που βόσκει είναι ένα εικονογραφικό θέμα που πρώτος έφερε στη ζωγραφική των γεωμετρικών χρόνων ο Ζωγράφος του Διπύλου. Συνήθως, το ελάφι είναι θηλυκού γένους και παριστάνεται με σκυμμένο το κεφάλι, γιατί αυτή η στάση πιθανότατα επέτρεπε στον αγγειογράφο την καλύτερη απόδοση των μακριών αυτιών του ζώου μέσα στο χώρο της μετόπης του αγγείου.