Μελαμβαφής αρυβαλλοειδής λήκυθος, συγκολλημένη από πολλά θραύσματα. Βρέθηκε το 1999 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στον αποθέτη ΝΜΑ 13 της οικίας Τ. Έχει πλατιά, επίπεδη βάση και σφαιρικό, πεπιεσμένο σώμα με τη μεγαλύτερη διάμετρο χαμηλά. Ο λαιμός είναι κοντός και στενός, το στόμιο σε σχήμα χοάνης και η λαβή κάθετη, ελαφρά υπερυψωμένη. Η εξωτερική επιφάνεια είναι διακοσμημένη με λεπτές, λοξές ραβδώσεις και καλυμμένη με μαύρη βαφή, που γίνεται καστανή λόγω ατελούς όπτησης. Όμοια βαφή εμφανίζεται τμηματικά και στο εσωτερικό του αγγείου.

Το αγγείο είναι αττική απομίμηση των κορινθιακών αρυβάλλων της blister ware κεραμικής. Πρόκειται για μικρού μεγέθους ελαιοδοχεία, που ο στενός λαιμός τους επέτρεπε την ελεγχόμενη ροή του περιεχομένου τους. Συνήθως ερμηνεύονται ως δοχεία καλλυντικών, αρωματικών και φαρμακευτικών ελαίων, ωστόσο η ανεύρεσή τους σε μαγειρεία σπιτιών ή σε απορρίψεις οικοσκευών με μαγειρικά και επιτραπέζια σκεύη -όπως ο αποθέτης ΝΜΑ 13- υποδηλώνει και τη χρήση τους ως επιτραπέζια δοχεία λαδιού.