Βρέθηκε το 1997 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 54.

Ο Ασκληπιός παριστάνεται όρθιος πάνω σε μία συμφυή πλίνθο να πατά σταθερά στο δεξί πόδι και να λυγίζει ελαφρώς το αριστερό γόνατο. Φορά ιμάτιο το οποίο αφήνει ακάλυπτο ολόκληρο σχεδόν τον κορμό, σκεπάζοντας τον αριστερό ώμο. Ο θεός στηρίζεται σε βακτηρία (ξύλινο ραβδί), γύρω από το οποίο ελίσσεται το ιερό φίδι. Τα μαλλιά δένονται με ταινία, χωρίζονται στη μέση και κατεβαίνουν προς τα κάτω, καλύπτοντας τα αυτιά. Στον όγκο της κόμης και της γενειάδας διατηρούνται ψήγματα χρυσού.

Πρόκειται για απλοποιημένη απόδοση ενός από τους πρωιμότερους και πιο διαδεδομένους τύπους του Ασκληπιού, του λεγόμενου τύπου Este, που χρονολογείται στον 4ο αι. π.Χ.

Τα αγάλματα του Ασκληπιού, κατά τον 4ο αι. π.Χ., με την εξάπλωση της λατρείας, έγιναν αναρίθμητα και αφιερώνονταν στα ιερά του θεού, τα νεοϊδρυόμενα Ασκληπιεία, ή κοσμούσαν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, όπως γυμνάσια και λουτρά. Η λατρεία του Ασκληπιού υπήρξε δημοφιλής μέχρι το τέλος του αρχαίου κόσμου και ήταν η τελευταία που υποχώρησε μετά την επικράτηση του χριστιανισμού.

Το συγκεκριμένο αγαλμάτιο θα είχε χρησιμοποιηθεί για διακοσμητικούς ή λατρευτικούς σκοπούς στην κατοικία στην οποία ανήκε το πηγάδι Μ 54, η οποία, ωστόσο, βρισκόταν εκτός ορίων ανασκαφής και δεν ερευνήθηκε.