Κεφάλι μικρού μεγέθους αγάλματος κοριτσιού που σώζεται έως την αρχή του λαιμού. Βρέθηκε το 1998, στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στη Μεσοβυζαντινή εγκατάσταση. Η επιφάνεια είναι φθαρμένη και η μύτη και το μάγουλο σπασμένα.

Το κορίτσι έχει ωοειδές πρόσωπο και στρογγυλό σαγόνι. Τα μάτια είναι αμυγδαλωτά, με τονισμένα βλέφαρα, ενώ τα τόξα των φρυδιών μόλις που διαγράφονται. Τα σαρκώδη χείλη διαγράφουν ένα αμυδρό χαμόγελο που τονίζεται από δυο μικρές αυλακώσεις στις άκρες τους. Τα μαλλιά της είναι χτενισμένα σε πεπονοειδή κόμμωση, η οποία χαρακτηρίζει απεικονίσεις μικρών κοριτσιών, νεαρών γυναικών και θεαινών και έχει τα πρότυπά της στον κύκλο του γλύπτη Πραξιτέλη. Οι μικρές ασυμμετρίες στο πλάσιμο του προσώπου και του λαιμού υποδηλώνουν ότι το κεφάλι ήταν στραμμένο προς τα αριστερά και προς τα κάτω.

Τέτοιου τύπου αγάλματα παιδιών αφιέρωναν συχνά οι γονείς σε ιερά κουροτρόφων θεοτήτων ως ευχαριστία ή για να ζητήσουν την προστασία των παιδιών τους.