Κεφάλι αγάλματος παιδιού, πιθανώς κοριτσιού, που βρέθηκε στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, εντοιχισμένο σε τοίχο του Ανατολικού λουτρού. Φέρει αρκετές φθορές σε όλη την επιφάνεια και ιδιαίτερα στο σαγόνι, τη μύτη και τα αυτιά.

Το κορίτσι έχει ωοειδές πρόσωπο, πλατύ μέτωπο, παχουλά μάγουλα και σαρκώδη χείλη. Τα μάτια του είναι αμυγδαλωτά με βαριά βλέφαρα, ενώ τα τόξα των φρυδιών μόλις που διαγράφονται. Η έκφρασή του χαρακτηρίζεται από ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο που εντείνεται από δύο μικρές, κάθετες ρυτίδες γέλιου. Τα μαλλιά αποδίδονται εντελώς περιληπτικά και σχηματικά. Είναι μαζεμένα σε δύο μακριές πλεξίδες που τυλίγονται γύρω από το κεφάλι. Μία ακόμη, δυσδιάκριτη, πλεξίδα βρίσκεται στη θέση της κεντρικής χωρίστρας. Η κόμμωση αυτή απαντάται σε παιδιά και των δύο φύλων, οπότε δεν είναι βέβαιο αν εικονίζεται αγόρι ή κορίτσι. Η βάθυνση που περιτρέχει το πίσω μέρος του κεφαλιού ίσως απεικόνιζε ταινία που συγκρατούσε τα μαλλιά. Οι ασυμμετρίες στο πλάσιμο του προσώπου υποδηλώνουν ότι στρεφόταν ελαφρά προς τα αριστερά και κάτω.

Τέτοιου τύπου αγάλματα παιδιών αφιέρωναν συχνά οι γονείς σε ιερά κουροτρόφων θεοτήτων ως ευχαριστία ή για να ζητήσουν την προστασία των παιδιών τους.